درمان تروما به همراه مدیتیشن
تیم ایتی مایتی – چه چیزی به عنوان تروما تلقی می‌شود و چگونه بر ساختار مغز تأثیر می‌گذارد؟
مدیتیشن می‌تواند به شما در رهایی از تروما و PTSD کمک کند. امّا، نتیجهٔ درمان همیشه بر وفق مراد ما نخواهد بود. در برخی موارد، مدیتیشن ممکن است باعث تشدید تروما شود. مدیتیشن آگاهیِ هشیارانه‌ای نسبت به فعالیت‌های ذهن‌مان به ارمغان می‌آورد. امّا، ما گاهاً آمادگیِ کافی را برای مشاهدهٔ اتفاقات ذهن‌مان نداریم. مدیتیشنِ آگاه از تروما، پتانسیل آسیب‌دیدگی مجددِ ناشی از ذهن‌آگاهی را در نظر گرفته و اقدامات وسیعی برای اطمینان از برنامه‌ریری یک مدیتیشن بی‌خطر و بهبودی‌بخش انجام می‌دهد.
تروما صرفاً توسط شخصِ مبتلا به آن تعریف می‌شود. هیچ رویداد یا مجموعه‌ای از اتفاقات خارجی وجود ندارد که قادر به تعریف کامل تروما باشند. انجمن روانشناسی آمریکا تروما را به عنوان نوعی واکنش عاطفی به یک رویداد توصیف می‌کند، به طوری که شخص تجربه کننده آن را عمیقاً وحشتناک یا تأثیرگذار بیابد.
تحقیقات نشان می‌دهند تروما نه تنها باعث آسیب روانی می‌شود، بلکه ساختار فیزیولوژیکی مغزمان را نیز تغییر می‌دهد. نوروپلاستیسیته، که اغلب به عنوان یک مزیت شناخته می‌شود، می‌تواند پیامدهای مثبت یا منفی داشته باشد. همان انعطاف‌پذیری که باعث ایجاد پاسخی مانند تروما پس از یک تجربهٔ تلخ می‌شود، بهبودی را نیز ممکن می‌سازد. مدیتیشن با ارائهٔ دیدگاهی جدید در مورد رویدادهای گذشته و حال و در نتیجه با تغییر ساختار مغز به ما کمک می‌کند تا از تروما نجات پیدا کنیم.
هندزفری بلوتوثی مدل ایرپاد پرو +ANC
مدیتیشن چگونه تروما را درمان می‌کند؟
مدیتیشن به ما کمک می‌کند فضای بیشتری بین افکار، عواطف و احساس‌مان نسبت به خود ایجاد کنیم. از طریق مدیتیشن می‌آموزیم که ما افکار و احساسات خود نیستیم، و همچنین همهٔ افکار ما واقعی یا سزاوار واکنش نیستند. با تمرین مدیتیشن می‌توانیم همین اصول را در پاسخ‌های مربوط به تروما نیز به کار ببریم. اگر با کنجکاوی و شفقّت علائم تروما را در بدن و ذهن خود شناسایی کنیم، می‌توانیم خود را از واکنش‌های اجباری و رنج ناشی از تروما رها می‌کنیم.
همچنین، تحقیقات از استفاده از مدیتیشن برای درمان تروما و PTSD حمایت می‌کنند. استرس ناشی از تروما به قشر جلویی مغز و هیپوکامپ آسیب می‌رساند. در حالی که فعالیت مغز را در قسمت آمیگدال، مرکز واکنش ستیز، گریز یا انجماد، افزایش می‌دهد. مدیتیشن روی همین نواحی مغز اثر معکوس دارد. فعالیت قشر جلوی مغز و هیپوکامپ را تقویت کرده، و بیش فعالی آمیگدال را کاهش می‌دهد.
هرچند مدیتیشن قادر به درمان تروما است، امّا بهبودی همیشه یک مسیر آسان و مستقیم را دنبال نمی‌کند. افراد دچار به تروما ممکن است مدت‌ها از مواجهه با احساسات، افکار یا عواطف بدنی مرتبط با آن اجتناب کرده باشند. با وجود تروما، ممکن است بستن چشم‌ها برای تمرکز حواس باعث ایجاد فلاش بک و برانگیختگی یا آسیب مجدد شود. ممکن است به نظر برسد که مدیتیشن آسیب شما را تشدید می‌کند.
انرژی و علائم ناشی از تروما تا زمانی که با دقت و مراقبت به رسمیت شناخته نشده و آزاد نشود، در بدن باقی خواهد ماند. مدیتیشن می‌تواند به این کار کمک کند، امّا برای همه کارساز نخواهد بود. اگر مدیتیشن به جای آرام کردن، باعث تحریک علائم شود، این را نه یک شکست شخصی محسوب کنید و نه شکست مدیتیشن. سبک‌ها و انواع مختلفی از مدیتیشن وجود دارد که برخی از آن‌ها برای درمان تروما مناسب‌تر هستند.
۴ نکته برای مدیتیشن آگاه از تروما
- از یک راهنمای مدیتیشن آگاه از تروما استفاده کنید.
همهٔ درمانگران تروما نحوهٔ آموزش مدیتیشن را بلد نیستند، و ممکن است برخی از مربیان مدیتیشن تجربهٔ افراد مبتلا به تروما را نادیده بگیرند. برای ادغام مدیتیشن در برنامهٔ درمانی تروما، باید راهنمایی پیدا کنید که هر دو را به خوبی درک کند. یک معلم مدیتیشن که از آسیب‌های روانی آگاه است می‌تواند تکنیک‌هایی ارائه دهد که در مواقعی که مدیتیشن طاقت‌فرسا می‌شود، کارساز خواهند بود. بنابراین، شما در حین تمرین احساس امنیت و اثربخشی خواهید کرد.
- در محدودهٔ تحمل خود بمانید.
هر یک از ما آستانهٔ تحمل منحصر به فردی داریم. منطقه‌ای از برانگیختگی که در آن می‌توانیم در آن عملکرد مؤثری داشته باشیم. کسانی که تروما را تجربه کرده‌اند ممکن است ظرفیت محدودی برای درون نگری یا آگاهی از بدن داشته باشند، به عنوان مثال، قبل از بروز ناراحتی غیرقابل کنترل. با ذهن آگاهیِ آگاه از تروما می‌توانید مواقعی را که مرزهای آستانهٔ تحمل به چالش کشیده می‌شوند، تشخیص دهید؛ و یاد می‌گیرید که چگونه دوباره به طور ایمن با آن مواجه شوید.
- در مکان‌های امن مدیتیشن کنید.
گاهی اوقات حتی یک نشانهٔ ساده مانند “چشم‌هایت را ببند” می‌تواند یک فرد مبتلا به تروما را از منطقهٔ آسایش خود خارج کند. مدیتیشن مکانی امن برای کار کردن با افکار و احساسات قوی یا چالش برانگیز است. امّا، مدیتیشن در مکانی که احساس ناامنی به شما القا می‌کند، می‌تواند به سرعت این مزیت را خنثی کند. مکان‌هایی که باعث احساس ناامنی می‌شوند می‌توانند شامل گروه‌های بزرگ، فضای باز، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها یا هر فضای مرتبط با منبع آسیب ما باشد.
- صبر و شفقّت نسبت به خود را تمرین کنید.
مدیتیشن یک شبه تروما را التیام نمی‌بخشد، و همچنین یک فرآیند خطی نیست که هر جلسه به تدریج آسان‌تر شود. تروما عمیقاً در بدن و ذهن ما ریشه دوانده است، و هرچند بهبودی ممکن است، امّا به زمان نیاز دارد. صبر و شفقّت به خود ویژگی‌هایی هستند که ما می‌توانیم به‌طور خاص در مدیتیشن‌های به خصوصی تمرین کنیم. امّا، در عین حال ویژگی‌هایی هستند که باید در هر نوع از مدیتیشن و فرآیند درمانی خود اعمال کنیم.
مدیتیشن بخشی از یک راه‌حل جامع است.
مدیتیشن ابزاری فوق‌العاده برای برقراری ارتباط با حالت ذهنی آرام و پایداری است که همیشه و صرف نظر از تجربهٔ گذشته یا حال در دسترس است. با این حال، در صورت وجود تروما، مدیتیشن زمانی بهترین کارایی را خواهد داشت که بخشی از یک رویکرد جامع و یکپارچه برای درمان باشد که توسط یک متخصّص آگاه از تروما نظارت می‌شود.
درمان تروما به همراه مدیتیشن
نظر یادتون نره